گفت وگو با محمدرضا باهنر ساده نيست، نه از اين جهت كه او سياستمدار دست نيافتني باشد؛ بلكه از اين جهت كه او سياستمداري است كه از بيان سخنان صريح ابا دارد. در يك
باهنر: بزودی خبرهایی از بازگشت ناطق به سیاست خواهید شنید/ او،لاریجانی و روحانی از تندروها ناراحتند
عبارات مهم : سياسي
گفت وگو با محمدرضا باهنر ساده نيست، نه از اين جهت كه او سياستمدار دست نيافتني باشد؛ بلكه از اين جهت كه او سياستمداري است كه از بيان سخنان صريح ابا دارد. در يك ساعت گفت وگوي من با او جز چند جمله محدود از جمله اينكه شوراي نگهبان با رد صلاحيت ٤٠٠ تا ٥٠٠ نفر در جريان انتخابات مجلس دهم به آنها ظلم كرد يا قانون محدوديت ماهواره جوك است يا اينكه تعطيلي كنسرت هاي مجوزدار كار غلطي هست؛ چندان جمله صريحي از او نشنيدم.
بزودی خبرهایی از بازگشت ناطق به سیاست خواهید شنید/ او،لاریجانی و روحانی از تندروها ناراحتند ، باهنر
چه آنجا كه راجع به لزوم بازنگري در جريان اصولگرايي و ربط اين جريان با آزادي، حقوق شهروندي و امثال آن پرسيدم و چه آنجا كه از تلاشش براي بازگرداندن ناطق به دنياي سياست پرسش كردم يا آنجا كه گفت وگو به ورود زنان به ورزشگاه ها رسيد، او در بيان مواضع صريحش ملاحظه داشت. بي دليل هم نيست كه او يكي از صورت هاي موثر جريان محافظه كار در ايران محسوب مي شود؛ كسي كه به قدرت لابي هايش در مجلس مشهور است و در پيش بيني اش از كانديداي اصولگرايان در انتخابات ١٤٠٠ مي گويد منتظر صورت كاريزما از سوي اين جريان نباشيد.
شما چند وقت پيش گفتيد كه جريان اصولگرايي در حال دگرديسي است و شقه شقه شده است هست. اگر اين جريان در حال دگرديسي هست، در اين صورت به چه نحوي قرار است خود را بازبيني كند؟
اصولا جريان هاي سياسي كشور ما، جريان هاي چارچوب دار و داراي موضع مستمري نيستند و لازمه وجود اين جريان ها، تشكيل حزب هست. اگر چند حزب فراگير داشته باشيم و اين احزاب هم صاحب داشته باشند، آن وقت هم موضع دارند، هم مانيفست دارند، هم بالاخره مركزيت آنها روشن مي شود. الان فعاليت هاي سياسي در كشور ما جرياني و جناحي است و چارچوب هاي جناح ها هم چارچوب هاي صلبي نيستند. البته احزاب هم نبايد صلب باشند. بايد مقداري ديناميك باشند. بايد بتوانند خوداصلاحي داشته باشند.
گفت وگو با محمدرضا باهنر ساده نيست، نه از اين جهت كه او سياستمدار دست نيافتني باشد؛ بلكه از اين جهت كه او سياستمداري است كه از بيان سخنان صريح ابا دارد. در يك
هم ما تقريبا و هم رقباي ما هر انتخاباتي كه پيش مي آيد، عمده ظرفيت صرف مي شود براي اينكه بين خودمان به تفاهم برسيم. چه در گزینش مجلس، چه در انتخابات رياست جمهوري، شايد يك سال، دو سال بحث مي كنيم كه چطور با خودمان به تفاهم برسيم. بعد كه حسابي سرمايه ما خرج و وقت ما تلف شد، آن وقت تازه وقت مسابقه با رقيب مي رسد. اين كار را سخت مي كند. اصولگرايان هم از اين جريان مستثنا نيستند. بنابراين هر انتخاباتي كه مي گذرد، اول مقداري تحقيق مي كنند كه چه شد؟ اشكالات چه بود، گرفتاري ها چه بود، مواضع ما چه اشكالاتي داشت؟ بعد براي حل كردن اينها باز بايد تلاش كنند. وحدت ها هم به قول مرحوم آيت الله مهدوي كني، فلسفي نيست، بيشتر ائتلاف است و وحدت روي مواضع نيست.
چون احزاب وجود ندارند، يك سري ائتلاف به وجود مي آيد، كاري انجام مي شود و دوباره دفعه بعد هم ائتلاف تكرار مي شود. اين خيلي بهره وري را پايين مي آورد. بنابراين من حرف هميشگي ام را مي گويم كه ما بالاخره در نظام مردمسالار ديني ناگزير از اين هستيم كه چند حزب فراگير شناسنامه دار داشته باشيم.
من جواب پرسش خودم را نگرفتم. بگذاريد اين طور بگويم اگر بخواهيم توصيفي از وضعيت موجود جريان اصولگرايي داشته باشيم، شما اين جريان را در حال حاضر در چه نقطه اي مي بينيد؟ با توجه به شكست هايي كه اصولگرايان در چند انتخابات اخير داشته اند، اگر بخواهيد از موقعيت فعلي اصولگرايي توصيفي داشته باشيد، فكر مي كنيد اصولگرايي رو به افول گذاشته است؟ آيا نياز به بازنگري در جريان اصولگرايي وجود دارد؟
بزودی خبرهایی از بازگشت ناطق به سیاست خواهید شنید/ او،لاریجانی و روحانی از تندروها ناراحتند ، باهنر
در هر صورت هر فعال سياسي، طبيعي است كه بايد مرتبا مواضعش را مرور كند ادبياتش را مرور كند، ساختارهايش را مرور كند، و به طور مرتب خودش را اصلاح كند. ولی اين هم كه مي گوييد افول، اين هم باز هيچ اشكالي ندارد. اصلا قدرت بايد بگردد و هيچ اشكالي هم ندارد و اتفاقا حسن قضيه به همين است كه گاهي اصولگرايان در قدرت باشند و گاهي اصلاح طلبان و چرخش نخبگان وجود داشته باشد، چرخش قدرت وجود داشته باشد. آن احزابي كه مي آيند و ماندگار مي شوند در دنيا، اينها عموما كشورهاي تك حزبي هستند.
بنابراين اين غيرطبيعي نيست و به اصطلاح براي ما هم اينطور نيست كه احساس كنيم رو به افول هستيم و تمام شده است هستيم، نه اصلا چنين چيزي نيست. كما اينكه اصلاح طلبان هم وضع ارزش همين طور هست. مجلس دهم به نسبت مجلس نهم از نظر خط كشي ها، اصلاح طلب تر است ولي باز اصلاح طلبان حاكم نيستند. هنوز بالاخره كانديدايي ندارند كه اكثريت مورد نیاز را براي راي آوردن را داشته باشد. ما هم حتما تعدادمان به نسبت دوره قبل زياد نيست. اصلا ممكن است جريانات هم عوض شوند. ديگر آن اصولگرايي كه در گذشته به آن، اصولگرا مي گفتند، ممكن است مقداري كيفيت مواضعش هم عوض شود و متعادل شود. ولی نهايتا تصورم هم اين است كه بالاخره رويكرد مردم عموما به سمت اعتدال هست. ما متاسفانه هم در اصولگراها آدم هاي تند راديكال داريم، هم در اصلاح طلبان. ولی مردم خيلي روي خوشي با تندروها ندارند. چه تندروهاي اصلاح طلب و چه تندروهاي اصولگرا.
گفت وگو با محمدرضا باهنر ساده نيست، نه از اين جهت كه او سياستمدار دست نيافتني باشد؛ بلكه از اين جهت كه او سياستمداري است كه از بيان سخنان صريح ابا دارد. در يك
اگر اصولگرايي بخواهد به بازنگري و اصلاح خودش بپردازد، با توجه به تجربه اي كه تا الان جريان هاي اصولگرا پشت سر گذاشتند، فكر مي كنيد مهم ترين مفاهيم يا روندهايي كه بايد مورد بازنگري قرار گيرند، چه مواردي است؟ به عنوان نمونه اصولگرايان با بحث آزادي، حقوق شهروندي، مبارزه با فساد و… قرار است چه نسبتي برقرار كند؟
همه جريان هاي سياسي در كشور يك سري مانيفست هاي موقتي را توليد مي كنيم، روي آن حرف مي زنيم. بعد از آنكه به نتيجه هم رسيديم، آن مانيفست ها يادمان مي رود و به حاشيه مي فرستيم يا از آنها صرف نظر مي كنيم كه خود اين يكي از اشكالات هست. نكته ديگري كه وجود دارد اينكه، عموما در كشور ما همواره همه فعالان سياسي دنبال يك سري صورت هاي كاريزما مي گردند. دوست دارند يك صورت كاريزما براي خودشان درست كنند و اين صورت هم بيشتر شخص حقيقي است.
من فكر مي كنم دوران اينكه دنبال صورت هاي حقيقي كاريزما بگرديم ديگر تمام شده است هست. به عنوان نمونه در مورد اصولگراها، بالاخره ما صورت هايي داشتيم به عنوان نمونه آيت الله مهدوي كني كه حالا ديگر ايشان نيست. يا در شخصي ها فردي داشتيم مثل مرحوم آقاي عسگراولادي كه ايشان نيست. الان اگر كسي بخواهد دنبال صورت اي بگردد كه بتواند جاي آقاي مهدوي كني بنشيند، فكر مي كنم چنين صورت اي ديگر وجود ندارد. مورد نیاز هم نيست كه دنبال صورت اي بگرديم كه آن صورت بشود مراد و همه مريد آن فرد شوند. اگر كاريزما يا نفوذ، مي خواهيم، ساختارهاي مان بايد ساختارهاي نافذي باشند، ساختارهاي محبوبي باشند، ساختار هايي كه جلب توجه كنند، نه آدم ها.
بزودی خبرهایی از بازگشت ناطق به سیاست خواهید شنید/ او،لاریجانی و روحانی از تندروها ناراحتند ، باهنر
جريان اصولگرايي اگر بتواند منسجم باشد، مي تواند كارش را پيش ببرد. به عنوان نمونه تفاوت سال ٩٢ با سال ٩٦ اين بود كه سال ٩٢، آراي ما پراكنده شد، يكي از ياران ما ٧ درصد راي آورد، يكي ١٢ درصد راي آورد، يكي ١٤ درصد راي آورد. خود آقاي دكتر روحاني زماني مي گفتند درست است كه من ٥٠ درصد راي آوردم، ولي نفر بعدي من به عنوان نمونه ١٧ درصد راي آورده هست. ولي اين دوره اين اتفاق نيفتاد. اين دوره همه آراي اصولگراها متراكم شد و يك نفر ٤٠ درصد راي آورد. باز هم تكرار مي كنم كه آن يك نفر ٤٠ درصد راي نياورد. اين ساختار، ٤٠ درصد راي آورد. اين يك قدم به جلوست.
منظورتان ساختار جمناست؟
بله. البته نمي خواهم بگويم جمنا مي تواند پايدار باشد، مي تواند ماندگار باشد يا مي تواند يك حزب باشد. باز خود جمنايي ها ادعاي حزب بودن را ندارند. ولی قدمي كه براي انسجام برداشت، قدم موفقي بود. اگر اين رويه بتواند ادامه پيدا كند، آن موقع مي توان تصور كرد كه اين ٤٠ درصد راي مي تواند ٥١ درصد شود ولي اگر راي ١٢ درصد باشد، آدم خيلي سخت است كه كار كند و به ٥١ درصد راي برساند.
بنابراين يكي از اصلاحات ما همان اصلاحات ساختاري هست، يكي اينكه دنبال صورت هاي كاريزما نبايد باشيم. خدا درجات ارزش را متعالي بگرداند، خود آقاي هاشمي رفسنجاني كه رفت، سرمايه خيلي بزرگي را از دست داديم، ولی به بن بست هم نمي رسيم. يك عده ديگر مي آيند و كار مي كنند و فعال مي شوند. ممكن است ديگر تا آخر هيچ كس را پيدا نكنيم كه مثل آقاي هاشمي رفسنجاني شود. ولی معنايش اين نيست كه هيچ مجموعه اي نتواند جاي آقاي هاشمي را پر كند. ممكن است يك ساختار بيايد و جاي آقاي هاشمي را پر كند. ما نياز به اين داريم. اين را مي خواهم بگويم كه هم خودمان و هم اصلاح طلبان بايد دقت كنند دنبال صورت كاريزما نباشيم. نكته دوم هم اينكه مانيفست هايي كه تهيه مي كنيم، بايد براق و روشن باشد.
مثلا فرض كنيد آقاي خاتمي، يك زماني واژه اي را به كار بردند به نام جامعه مدني. در همان زمان، از اصلاح طلبان تا اصولگراها از مدينه فاضله افلاطون گفتند تا مدينه النبي رسول اكرم(ص) تا مدينه لاييك. همه ترجمه ها در مورد جامعه مدني بود. در حالي كه ما توقع مان اين بود كه آن كسي كه مي گويد جامعه مدني، تعريف كند اين يعني چه؟ بالاخره اين مدينه النبي بود يا مدينه فاضله بود يا جامعه لاييك بود؟ آزادي را كه مي فرماييد، آزادي بالاخره نامحدود كه نيست. در هيچ سنت و قانوني در هيچ فلسفه اي، آزادي نامحدود كه ندارند.
آزادي تا حدي است كه به آزادي هاي ديگران لطمه نخورد. به منافع ديگران لطمه نخورد. اين چارچوب آزادي را تعريف كنند. باز من از همين آزادي مثال بزنم، به عنوان نمونه در مجلس ششم، عده اي از دوستان بودند، اصلاح طلبان تند و راديكال بودند و به تعبير ما ساختارشكن. تصور اينها اين بود كه با راي مي توانند بعضي جاها در برابر نظام بايستند. در حالي كه اصلا در هيچ ترمينولوژي حقوقي در دنيا وجود ندارد كه كسي يا مجموعه اي با راي، با رفراندوم بتواند در برابر ساختار نظام بايستد. مجلس ها با هم مسابقه مي كنند، احزاب مسابقه مي كنند، دولت ها مسابقه مي كنند ولی نظام با نظام نمي تواند مسابقه كند. هيچ نظام كشوري نيست كه اجازه دهد رقباي نظام بيايند و با آن مسابقه كنند. آن موقع ديگر درگيري و جنگ است.
يا عدالت! به عنوان نمونه فرض كنيم در مورد عدالت يك نفر مي آيد و عدالت را تعريف مي كند به برابري. عدالت برابري اگر به سمتش برويم، اقتصاد كمونيستي مي شود. اقتصاد كمونيستي شكست خورده هست، در دنياي امروز، اقتصاد بازار هست. البته آنهايي كه دموكراتيك تر و مردمي تر هستند، مي گويند بازار و اجتماع. يعني منافع اجتماعي، منافع كارگر، منافع كارمند جزء، منافع اينها هم بايد تامين شود، ولي اقتصاد، بايد اقتصاد بازار باشد. اقتصاد كمونيستي نمي شود.
بنابراين آزادي، عدالت و اين مفاهيم را در مانيفست هايي كه مي گويم، روشن كنيم. جالب است وقتي با هم مذاكره مي كنيم، مي بينيم اصلا ما با اصلاح طلبان، سر آزادي اختلاف نظري نداريم. هر دو گروه مان، چارچوب هاي آزادي را يك چارچوب مي بينيم. اينها مي تواند خيلي از پرسشها را حل كند.
بحث دقيقا بر سر همين است كه اين جريان مي گويد من به عدالت يا به مقابله با ظلم اعتقاد دارم، به آزادي و به دموكراسي اعتقاد دارم. ولی بزنگاه هايي است كه اينها خدشه دار مي شود و از جريان اصولگرايي صدايي بلند نمي شود يا از همه اين جريان صدايي بلند نمي شود به عنوان نمونه در اين جريان، آقاي مطهري را داريم كه نسبت به يكسري تضييع حقوق اساسي بلافاصله اعتراض مي كند ولي همان پرسشها از نظر بقيه اصولگراها مساله محسوب نمي شود. و حتي به همين دليل او را از جريان اصولگرايي كنار مي گذارند. مي خواهم ببينم اين پارادوكس ها چطور قرار است در جريان اصولگرايي حل شود و آيا اصلا قرار است اين جريان به اينها فكر كند؟ يا به عنوان نمونه در بحث دموكراسي كه مثال زديد كه اين جريان هم اعتقاد هست، مي بينيم مسابقه چندان آزادي به خاطر نگاه سختگيرانه شوراي نگهبان صورت نمي گيرد و اصولگرايان هم در برابر از بین بردن خيلي از رقباي اصلاح طلب ارزش ساكت هستند…
ببينيد اگر كسي در جريان فتنه گفت كه نخير، ما فرض مي كنيم كسي اعتقاد و باور دارد كه حركت سال ٨٨ سران فتنه، يك حركت دموكراتيك بوده، ما اين را دموكراتيك نمي دانيم. او با نظام مقابله مي كند و مشكل به جاي ديگر برمي گردد. آن طرفش هم نقدي به خودمان داشته باشم. حدود ١٢ هزار نفر در انتخابات مجلس دهم عضویت كردند. از اين ١٢ هزار نفر، ٦ هزار نفرشان تاييد و ٦ هزار نفرشان رد شدند. به ضرس قاطع به شما مي گويم، در رسانه ها هم مي گويم. از آن ٦ هزار نفري كه رد شدند به ٤٠٠ تا ٥٠٠ نفر ظلم شد كه آنها را تاييد نكردند. از آن ٦ هزار نفري هم كه تاييد شدند، ٥٠٠-٤٠٠ نفرش به اشتباه تاييد شدند. ساختار اين است كه شوراي نگهبان با تشكيلات محدود، ظرف يك ماه بايد ١٢ هزار دادگاه برگزار كند. ظاهرا متهمي وجود دارد. كسي را مي خواهند از يك حق اجتماعي محروم كنند، قاعدتا بايد حكم قضايي باشد.
عرف اين را مي گويد. ظرف ٢٠ روز بايد ١٢ هزار پرونده را رسيدگي كنند. آن هم چه پرونده هايي! به افراد مي گويند شما صلاحيت سياسي يا اعتقادي نداريد. خوب معلوم است كه اين ساختار نمي تواند هرچند آنها در حد توان خود، تلاش مي كنند. ولی جاهايي را هم ديگر متوجه نمي شود. حتي بعضي جاها دقت كنيد، نمي گويند عدم صلاحيتش احراز شده است هست، مي گويند صلاحيت فلاني احزار نشده هست. معناي حقوقي اش اين است كه ممكن است صالح باشد ولي ما باورمان نشد كه ايشان صالح باشد يا استدلال براي ما كافي نبود. حالا در نظر بگيريد، باز تكرار مي كنم. از آن ٦ هزار نفري كه رد شدند به حدود ٥٠٠ نفر ظلم شد كه تاييد نشدند و همين حدود هم تعدادي بي جهت تاييد شدند. ما هم خبر داشتيم ولي مدارك و اسناد به دست شوراي نگهبان نرسيده است.
حالا يك فعال سياسي، يك موقع مي آيد و علمي بلند مي كند، مثل همين آقاي مطهري و مدافع آن ٥٠٠ نفري مي شود كه به آنها ظلم شده است و تاييد نشدند. ولی يك فعال سياسي ديگر تمكين مي كند به شوراي نگهبان و مي گويد اشكال از ماي قانونگذار در مجلس است چراكه ما اين ساختار را درست كرديم. ما اين شوراي نگهبان بيچاره را گيرش انداختيم كه در ٢٠ روز بايد بگويي يا بله يا نه. مقداري از تقصيرها گردن ما است كه قانون را تصويب كرديم، نتوانستيم ساختاري را طراحي كنيم كه شوراي نگهبان درست كارش را انجام دهد.
در محكمه يا دادگاه، براي اينكه قاضي به اين برسد كه طرف مجرم است و بايد به پنج سال زندان برود، بعضي وقت ها يك محاكمه سه سال طول مي كشد. دادگاه بدوي، تجديد نظر، ديوان عالي، ماده ١٨ كه فرآيندش را مي دانيد. ما به شوراي نگهبان گير مي دهيم كه در همين ٢٠ روز نظرت را بده. من اصلا نمي خواهم بگويم كه شوراي نگهبان يا العياذ بالله، خدا هستند و اشتباه ندارند. نه، ممكن است اشتباه داشته باشند ولی حرفم اين است كه يك نفر آن نقطه ضعف را پيدا مي كند و علم مي كند و اتفاقا اين عَلَم كردن در جامعه، راي ساز هم هست. من هم اگر آن روحيه را داشتم، از تمام بدن كه سالم هست، فقط به يك زخم بچسبم و آن را پررنگ كنم، بله اين مي تواند راي جمع كند ولي آيا اين مروت است؟!
منظورتان اين است كه امثال آقاي مطهري كه به اين رويه اعتراض مي كنند دنبال راي هستند و اعتراض مي كنند؟
به هر حال خيلي از مخالفت ها در جامعه ما راي آور است…
ولي اين مساله اين است كه اصلا اتفاقي نيست كه ٩٠ درصد از ردصلاحيت شدگان همه اصلاح طلب باشند. مي خواهم بگويم عنوان فقط به ساختار شوراي نگهبان و كمبود وقت بر نمي گردد و اعتراض ها هم از اين منظر است…
خوب علتش اين است كه در مورد همان اصلاح طلباني كه مي فرماييد، پايان مجلس ششم، حدود يك سوم اعضاي مجلس ششم تاييد نشدند. نماينده بودند و تاييد نشدند. براي چه؟ براي اينكه تحصن كردند و گفتند مي خواهيم مجلس را از عدد بيندازيم. اين خيلي بد بود. در شرايطي كه مجلس بعد از انفجار هفتم تيرماه سال ٦٠ جلسه داشت و تعدادي از نمايندگاني كه مجروح شده است بودند، در بيمارستان بودند و خيلي هم وضع ارزش خراب بود، ولی با برانكارد آمدند در مجلس، براي اينكه مجلس، يك روز از رسميت نيفتد. حالا صد نفر از نمايندگان تحصن مي كنند و مي گويند مي خواهيم مجلس را از رسميت بيندازيم. خيلي تفاوت مي كند. اين رفتن به جنگ نظام هست. ممكن است بگوييد اين حرف شما تندروي است و شما كه مي گوييد آیا اصلاح طلبان رد صلاحيت شدند، خوب من هم مي گويم بله، كسي كه وارد انتخابات مي شود، اگر از او در مورد فتنه پرسيدند بايد بگويد من فتنه را محكوم مي كنم. اگر فتنه را محكوم نكند، من هم مي گويم صلاحيت ندارد. خيلي روشن است حالا هرچند شما هم قبول نداشته باشيد.
خوب اين نگاه جالبي است كه چون موضوعي از نظر شما روشن است بعد درست هم هست. هرچند بقيه آن را قبول نداشته باشند. با اين نگاه بعد گفت وگو راجع به نگاه اصولگرايانه به مفاهيمي مثل حقوق شهروندي و آزادي و… يا نيازي به بازنگري در جريان اصولگرايي بي مورد است…
نه، ما حتما نياز به بازنگري داريم. من گفتم بايد بازنگري كنيم. بايد مانيفست بنويسيم.
مي خواهم مشخص تر بگوييد. به عنوان نمونه خودتان فكر مي كنيد در چه مواردي اين جريان بايد بر اساس تعريف خودش از آزادي و حقوق شهروندي صداي اعتراضش بلند مي شده است ولی نشده يا حتي فراتر از آن صداي معترض برخي صورت هاي درون خودش را تحمل نكرده…
به همين دليل است كه من مي گويم اين جريان ها بايد جريان هاي متشكل فراگيري شوند، مانيفست و موضع روشن داشته باشند. الان چون جناحي هست، يك امام جمعه هم كه در به عنوان نمونه فلان شهرستان سخنراني مي كند، فوري يك خط كش مي گذارند و مي گويند او اصولگراست يا اصلاح طلب؟ بعد اگر اصولگرا بود، منِ بيچاره بدون اطلاع در پایتخت کشور عزیزمان ایران بايد پاسخگوي سخنراني آن آقاي امام جمعه هم باشم. اگر اصلاح طلب هم باشد، يقه اصلاح طلب را مي گيرند كه فلان امام جمعه شما فلان حرف را زد. اصلا دروازه ندارد. به عنوان نمونه خيلي صريح تر، رابطه سياسي من و آقاي احمدي نژاد. تقريبا همه مي گويند اينها در يك جريان بودند.
اما يك ذره كه ريز مي شويم، دو مساله هست. نمي خواهم دفاع كنم. اولا ايشان زماني كه كانديداي رياست جمهوري شد، بنده رييس ستاد كسي ديگر بودم. معنايش اين بود كه ايشان را به عنوان رييس جمهور قبول نداشتم. بعد كه مرحله دوم رفتند، باز به عنوان جبهه پيروان خط امام و رهبري بيانيه داديم كه هر كدام از اينها بيايند، نكات مثبت و نكات منفي دارند و اصولگراها، شما آتش به اختيار به هر كسي خواستيد راي دهيد. بعد كه ايشان گزینش شد و به رياست جمهوري آمد، نخستين بودجه اي كه به مجلس داد، دعواي كارشناسي ما با اينها شروع شد. بحث هاي كارشناسي بود نه بحث مواضع التقاطي و چيزهاي ديگر.
بحث هاي ما شروع شد. ولی بالاخره بنده به عنوان آدمي كه اسم من اصولگراست و آقاي احمدي نژاد هم خاستگاهش اصولگرا بوده، ما تا ابد بايد پاسخگوي آقاي احمدي نژاد باشيم. در حالي كه با بسياري از كارهاي او مخالف بوديم. و بالعكس، بعضي از وزيران بودند كه اصلاح طلب بودند، هنجارشكن بودند آقاي خاتمي هم ممكن است آنها را قبول نداشته باشد. آقاي بهزاد نبوي هم آنها را قبول نداشته باشد ولي هميشه بايد پاسخگو باشند. اين اشكال نبود حزب هست. ولي اگر حزب باشد، معلوم مي شود كه نقاط مماس من با مواضع آقاي احمدي نژاد چيست؛ با مرحوم آقاي عسگراولادي چيست يا با آقاي روحاني چيست.
البته شما از حاميان احمدي نژاد بوديد آن زمان. به عنوان نمونه شما سال ٨٦ گفته بوديد «آرزوي دست نيافتني ما آن بود كه آيا دوباره اخلاق ايثار و بسيجي زنده مي شود؟ كه با آمدن احمدي نژاد ممكن شد»…
خوب اين مربوط به زماني است كه هنوز خيلي از پرسشها راجع به ايشان معلوم نشده بود. به هر حال حسن دولت ايشان عملكرد جهادي ايشان بود.
در ادامه بحث قبلي اگر بخواهيم به شكل ملموس تر صحبت كنيم خود شما راجع به بحث برگزاري كنسرت يا ورود زنان به ورزشگاه ها، به عنوان يك فرد اصولگرا چه نگاهي داريد؟
تعطيل كردن كنسرت ها مخصوصا آنهايي كه خارج از فرآيند قانوني تعطيل مي شود، حتما كار غيراصولي و بي ربطي هست. من اصلا قبول ندارم. موضعم را هم صريحا روشن كردم. ولی ممكن است كنسرتي مي خواهد برگزار شود، شوراي تامين استان كه رييس اين شورا، استاندار و رييس دادگستري و نيروهاي نظامي هم حضور دارند، به اين جمع بندي مي رسند كه اين كنسرت اگر الان اينجا تشكيل شود، نمي توانيم امنيت آن را برقرار كنيم. خوب اين تصميم قانوني است و قانون بايد اجرا شود. ولی اگر كسي يك دفعه چون قدرت دارد، امضا دارد، ناگهان سه ساعت مانده به برگزاري كنسرت، بگويد در فلان سالن را پلمب كنيد، خيلي حرف بي ربطي است و حتما ما بايد موضع بگيريم و موضع هم گرفتيم.
درباره ورود زنان به ورزشگاه چطور؟
در مورد ورود زنان به ورزشگاه، بايد بنشينند باز مسوولان امنيتي يا شوراي عالي امنيت ملي يا شوراي امنيت كشور، تصميم گيري كنند و تصميم خود را هم اجرا كنند.
خوب آنها ظاهرا تصميم گرفته اند؛ ولی نظر شما را مي خواهم بدانم…
قبلا زماني كه دربي داشتيم، نتيجه دربي چه به نفع قرمزها مي شد چه به نفع آبي ها مي شد و چه مساوي مي كردند، شيشه ها و صندلي صد اتوبوس شكسته مي شد. البته يكي دو سالي است كه ديگر اين اتفاقات نمي افتد. ولی در اين شرايط تصور كنيد كه دختر و پسرها با هم بودند، چه اتفاقي مي افتاد. معلوم است اين را هيچ عقل سليمي نمي پذيرد.
البته به ندرت شرايط به آن بحراني كه شما مي گوييد مي شود…
خوب حدش روشن نيست، يك موقع بود كه مي گفتند كه طرف بايد شش سال داشته باشد كه به مدرسه برود و عضویت كند. اگر ٥ سال و ١١ ماه و ٢٩ روز داشت مي گفتند نه. طرف مي گفت ١ روز چه فرقي مي كند، اين دو روز چه فرقي مي كند؟ اين سه روز چه فرقي مي كند؟ چيزهاي ديگر هم همين طور. عرض ما اين است كه اگر قرار شد اتفاق بيفتد، حاكميت، مامور امنيت تمام شهروندانش هست. شما مي گوييد لااقل آن جاهايي كه ورزشگاه خلوت است و كسي نمي رود بگذارند زن ها بروند. آنجا كه كسي حرفي ندارد.
در واقع شما از عدم ورود زنان به ورزشگاه دفاع مي كنيد؟
نه، من مي خواهم بگويم كه بايد روشن شود كه آیا و چطور مي خواهيم تصميمي را عملي كنيم. آن موقع كه اتوبوس ها را مي شكستند، يك راه حل مي گفت كه اصلا تماشاچي نباشد. ولی مگر مي شود دربي بدون تماشاچي، يكهو بگوييد مسابقه برگزار نشود. شهرآورد، مزه اش به تماشاچي هايش هست. بنابراين ما بايد هزينه هر بازي كه برگزار مي شد، هزينه اينكه صد اتوبوس درب و داغون شوند را مي پذيرفتيم. تفاوت هم نمي كرد كه قرمزها ببرند، آبي ها ببرند يا اصلا مساوي كنند. تازه خيلي وقت ها آنها روي مساوي هم حساس بودند. در اين فضا، به طريق اولي، حتما نبايد زن ها باشند.
ولي اگر امنيت برقرار شد، اگر جاي ورودي و خروجي زن ها جدا از مردها بود، خيلي خوب هست، بايد مديريت كنند و حتما اين كار انجام شود و زنان هم بتوانند وارد ورزشگاه شوند. يعني اگر فرض كنيم در همين استاديوم صدهزار نفري آزادي خودمان، بتوانند ورودي و خروجي زن ها و آقايان را از هم جدا كنند و كنترل كنند، در شلوغ بازي ها دو تا زن و آقا زير دست و پا له نشوند، توهين نشود، حرمت ها شكسته نشود، اين خيلي هم خوب است كه زنان هم بتوانند وارد ورزشگاه ها شوند.
در رابطه با آزادي فضاي مجازي چطور؟. به عنوان نمونه ما خيلي از صورت هاي اصولگرا را مي بينيم كه در توييتر به شدت فعال هستند، حتي فعال تر از اصلاح طلبان و سریعتر از آنها به اين شبكه اجتماعي پيوستند ولی همچنان از فيلترينگ توييتر حمايت مي كنند. يا حداقل اعتراضي به آن ندارند. اين هم يكي از تناقض هاي درون جريان اصولگرايي است…
واقعيت اين است كه فضاهاي ارتباطي به سرعت در دنيا عوض مي شود و نمي شود سد در برابر آنها گذاشت. ما بايد خودمان را مجهز كنيم كه از همه اين امكانات استفاده كنيم. به هر حال تبعاتي هم دارد. به عنوان نمونه اخيرا گفته مي شود دو دختر در اصفهان در جريان بازي نهنگ آبي خودكشي كردند. ممكن است اين مساله هم اتفاق بيفتد ولی به خاطر آنكه نبايد خودمان را از كل اين فضا محروم كنيم. در كشور ما قانوني به نام قانون منع ماهواره وجود دارد.
نگاه كه مي كنيد، مي بينيد قضيه به نظر شوخي مي آيد! گاهگاهي هم نيروي انتظامي به منطقه اي وارد مي شود چند بشقاب ماهواره را هم جمع مي كند. ولی امروزه ديگر براي استفاده از ماهواره نه نياز به آنتن است نه تجهيزات خيلي پيچيده فني دارد. طرف روي موبايلش هر چه خواست مي بيند. خوب اگر دلواپس اثرات اين فناوري ها هستيم بايد بتوانيم علمي و منطقي و با تكنولوژي كار را خنثي كنيم. والا من اين چراغ قرمزها را، مفيد نمي دانم.
نكته اي كه در جريان اصولگرايي به نظر مي آيد وجود داشته باشد، بحث جذب بدنه راي بيشتر و به خصوص ارتباط با جوان ها هست. تجربه چند انتخابات گذشته نشان مي دهد كه راي اصولگرايان تقريبا ثابت بوده هست. حالا هر وقت مشاركت مردم در انتخابات اوج بوده و مسابقه هم آزادتر بوده، يعني بحث سختگيري هاي شوراي نگهبان مانع از حضور كانديداهاي اصلاح طلب نشده، اصولگراها شانسي براي پيروزي نداشته اند. اين روند تا كي قرار است در اين جريان ادامه پيدا كند؟ اصولگرايان چطور مي خواهند اين معضل خودشان را حل كنند؟
الان تقريبا ٦-٥ انتخابات است كه بالاترين مقام هاي كشور تا آدم هايي كه زماني هنجارشكن بودند، تا اصولگرايان تقريبا همه همزبان و به اتفاق به مردم مي گويند پاي صندوق بياييد.
نه مقصودم به طور مشخص ارتباط اصولگرايان با بدنه راي خودشان و افزايش اين پايگاه راي است…
اين داستان، تقريبا همه گير و فراگير شده است هست. هنجارشكنان هم همين طور هستند. آنها هم كه يك موقع تحريم مي كردند، اين روزها همه دعوت مي كنند كه پاي صندوق ها بياييد. بنابراين چه ما اصولگرايان (يا هر جريان ديگري) خوش مان بيايد يا خوش مان نيايد، بايد خودمان را طوري آماده كنيم كه بتوانيم در يك مسابقه آزاد پيروز شويم. يعني اگر هم علاقه به دوپينگ وجود داشته باشد، امكان دوپينگ كم مي شود. بنابراين هر جرياني كه بخواهد درعرصه سياسي بماند، ديگر نبايد روي دوپينگ و اين حرف ها حساب كند. اين خودش قدم خيلي خوبي است و رو به جلوست.
جريان اصولگرايي كه ديگر چشم داشتي به دوپينگ ندارد؟
اتفاقا در مجلس بعضي وقت ها اين دقيقا به ضرر ما شده است هست. هم به طنز مي گويم و هم واقعيت قضيه را. گاهي در يك حوزه انتخابيه كه بايد يك نماينده گزینش شود، ١٠ اصلاح طلب و ١٠ اصولگرا عضویت مي كنند. شوراي نگهبان، از آن ١٠ اصلاح طلب، هشت نفر را رد مي كند و دو نفرشان مي مانند ولی همه اصولگراها را تاييد مي كند. در انتخاباتي كه دو نفر يك طرف باشند و ١٠ نفر در طرف ديگر، حتما آن دو نفر مي برند. خيلي وقت ها حتي اگر بگوييم كه اصلا اين يك كار مديريت شده است هست، ولی اين مديريت هم در نهايت به نفع اصلاح طلبان تمام شده است هست. چون اصولگراها كه اصلا گوش ارزش به اين حرف ها نيست كه ٤ نفر كنار برويد و انصراف دهيد. همين الان در حوزه هاي انتخابيه تحليل كنيد، همين آقاياني كه در مجلس هستند، يك نفر با چندینه اصولگرا مسابقه كرده اند و رقيب خودي نداشتند. بنابراين اين عملكرد شوراي نگهبان ممكن است گاهي به نفع آنها شود و گاهي به نفع ما.
مساله اين است كه اين نقطه ضعف و چالش جلب راي و گسترش بدنه اجتماعي در جريان اصولگرايي موجب شده است تا اين جريان گاهي به روش هاي ضد خودش هم رو بياورد. به عنوان نمونه در انتخابات ديديم كه براي جلب راي صورت اي مانند تتلو از كمپين اصولگراترين صورت اصولگرا سردر آورد و…
اين كه خيلي كار اشتباهي بود… من حضور تتلو را همان روز هم رد كردم. كار بي ربطي انجام شد. از اين اشكالات هم است در ستادهاي انتخابات كه يك دفعه پيش مي آيد و اتفاق مي افتد. اگر قرار بود ما دنبال جلب راي برويم، خيلي حرف هاي قشنگ تري داشتيم بزنيم. اينكه كاري نداشت.
يعني در انتخابات به دنبال جلب راي نبوديد؟!
به دنبال جلب راي به هر قيمتي نيستيم. يعني من بارها و بارها در جلسات خصوصي گفته ام كه من سه جمله دارم، كه اگر بخواهم اين سه جمله را در تلويزيون بگويم، خود اين سه جمله، ٨ ميليون راي براي من خواهد آورد. ولي من اين سه جمله را هيچ زماني نخواهم گفت. اينها وارد بحث هايي مي شود كه ديگر مرزهاي اعتقادي هست. آقاي رييسي عوض تتلو، اگر مي خواست خيلي راي اش اوج رود، كافي بود دو سخنراني جدي عليه شوراي نگهبان انجام مي داد. فكر مي كنيد تتلو را در ستاد آقاي رييسي آوردند، به راي او اضافه كرده، حتما اشتباه مي كنيد. راي او كم شد. چون تعدادي از فرزند هاي اصولگرا هم به همين دليل به ايشان ديگر راي ندادند. اصلا اگر قرار باشد فقط دنبال گرفتن راي باشيم، يك سري كارهايش را بلد هستيم.
اتفاقا تجربه نشان داده اصولگراها براي به دست آوردن راي خيلي كارها انجام مي دهند. به عنوان نمونه حمايت اصولگرايان از احمدي نژاد در انتخابات ٨٤ هم به همين دليل بود كه او را راي آورترين صورت در آن بازه مي دانستند يا بعد از رياست جمهوري اش آنهايي كه در انتخابات حامي اش نبودند هم حامي اش شدند چون مي توانست آنها را به قدرت برگرداند…
اين كه چه كساني از احمدي نژاد حمايت كردند و چه كساني حمايت نكردند، اگر بخواهيد به تحليل واقعي برسيد، بايد وقت و مكان را هم دقيقا در تحليل هاي خود حساب كنيد. آقايي بود به نام قطب زاده در اين مملكت. اول انقلاب، حضرت امام(ره)، آقاي قطب زاده را مديرعامل صدا و سيما گذاشت. ما با منافقان در دانشگاه، كلي همديگر را مي زديم! آنها به قطب زاده فحش مي دادند و ما دفاع مي كرديم از قطب زاده. بعد از دو سال، قطب زاده را اعدام كردند. منافقان مي گفتند ديديد ما آن موقع مي گفتيم فلان است؟ ما باز هم از رو نرفتيم. مي گفتيم نه، آن موقع از او دفاع مي كرديم چون منصوب امام بود. بعد هم جرم مرتكب شد و خواست كودتا كند، محاكمه شد. اگر وقت و مكان را در نظر بگيريد، من دو مساله را روشن خدمت شما مي گويم. اصلا هم اينطور نيست.
بنده در سال ٨٤ رييس ستاد انتخاباتي آقاي دكتر لاريجاني بودم. معنايش اين است كه بقيه كانديداها را قبول نداشتم. دوم اينكه بعد از اينكه آقاي لاريجاني از بین بردن شد و آقاي احمدي نژاد و آقاي هاشمي رفسنجاني به مرحله دوم رفتند، ما باز بيانيه داديم. خيلي از جاها بيانيه دادند، داغ و تند و تيز از احمدي نژاد حمايت كردند يا داغ و تند و تيز از آقاي هاشمي حمايت كردند. ما بيانيه داديم كه بين دو، آتش به اختيار، به هر كدام مي خواهيد راي دهيد. بنابراين سينه چاك آقاي احمدي نژاد نبوديم. ولی موقعي كه احمدي نژاد راي آورد، علاقه مند بوديم كمكش كنيم. نخستين بودجه را كه به مجلس داد، ديديم كارش كارشناسي نيست، اختلاف مان شد.
شايد. ولی الان بحث ما اصولگرايي است.
مثلا جناب آقاي دكتر روحاني را در نظر بگيريد. من خواستگاه آقاي روحاني را قبل از سال ٩٢، اصولگرايي مي دانستم. قبل از سال ٩٢، آقاي روحاني يك سخنراني به نفع اصلاح طلبان در زندگي سياسي خود ندارد. هر چه سخنراني دارد در برابر اصلاح طلبان هست. حالا سال ٩٢ به هر دليلي، يا اشتباه يا متوجه نشدن، يا اصلا مواضع اصولگراها كه حاضر نشدند از آقاي روحاني حمايت كنند؛ آقاي روحاني از آراي اصلاح طلبان استفاده كرد. اين واکنش‌ها سياسي را شما چطور ترجمه مي كنيد؟ اشكال دارد يا ندارد؟ بنده سال ديگر كانديدا شوم، اگر اصولگراها از من حمايت كردند، كه فبها، اگر نكردند بگويم اصلاح طلبان، تو را به خدا شما از من حمايت كنيد. من اصلا اين واکنش‌ها سياسي را قبول ندارم. ولو اينكه بنده راي نياورم. ولی اين اتفاق در خيلي جاها مي افتد.
شايد آقاي دكتر روحاني بگويد من از اصلاح طلبان تقاضا نكردم كه از من حمايت كنيد. خودشان حمايت كردند. اين هم يك بحث هست. ولی در جريان سياسي، يك موقع آقاي ترامپ را مي گفتند كه در جريان سياسي خود، تا حالا سه دفعه حزبش را عوض كرده، يك دفعه دموكرات بوده، يك دفعه جمهوريخواه بوده. اين رفتارهاي سياسي خيلي پسنديده نيست.
اينكه صورت هاي معقول جريان اصولگرايي، مثل ناطق نوري، يا پيش تر مرحوم آيت الله هاشمي، خود روحاني، يا حتي لاريجاني، به مرور از جريان اصولگرايي فاصله گرفته اند به اشكالي در جريان اصولگرايي برمي گردد كه نمي تواند خود را به روز كند و به سمت تندروي حركت مي كند يا اشكال از اين افراد است؟
نه، اينها فاصله نمي گيرند. اينها مي گويند بخشي از جريان اصولگرايي، تندرو شده است است و آن تندروي را برنمي تابند، من در اول همين جلسه هم گفتم كه اصولگرايان نبايد ميدان را دست تندروها بدهند.
خوب چه اتفاقي در ميان اصولگراها افتاده كه ميدان دست تندروها افتاده است؟
آقاي احمدي نژاد آمد موج مردمي ايجاد كرد. يك سري طرفدار داشت. بعد كه مقداري مشكلات ديگر پيدا شد، يك سري دوستان و عزيزان طرفدار آقاي احمدي نژاد با مشي سياسي جديد آمدند و كارهاي حزبي كردند. به عنوان نمونه جبهه پايداري. من اصلا آنها را محكوم نمي كردم. مي گفتم اينها جديد آمدند و مقداري آرزوی بزرگ گرا هستند. با واقعيات جامعه خيلي ارتباط نداشتند، دنبال آرزوی بزرگ هاشان هستند. البته الان متوجه شدند. آن موقع مي گفتند ما مامور به وظيفه هستيم. ما آقاي فلاني را مي گذاريم و كانديدا مي كنيم، ولو اينكه راي نياورد. ما مي گفتيم اين ادبيات به درد يك حزب نمي خورد. حزب بايد كسي را كانديدا بگذارد كه فكر مي كند راي مي آورد. شما ٣٠٠ نفر آدم خيلي خيلي خوب را هم كانديدا كن براي مجلس. اگر قرار نباشد اينها راي آورند، اين چه كاري است؟ اصلا در چنين انتخاباتي شركت نكن.
كسي كه در انتخابات شركت مي كند، يعني مي خواهد ببرد. اين نوع تندروي ها وجود داشت. الان تفاوت به عنوان نمونه من با آقاي ناطق نوري شايد در اين باشد كه من فكر مي كنم هنوز مي توانيم بعضي از تندروهاي اصولگراها را با كار كردن متعادل كنيم. ولی ايشان و برخي صورت هاي ديگر مي گويند نه، نمي شود. اين مي شود كه مقداري اختلاف مي افتد. والا من اعتقاد هستم الان هم مواضع جناب آقاي ناطق نوري، با مواضع آقاي خاتمي در سال ٧٦، آن جاهايي كه با هم رفيق بودند، هنوز مواضع ارزش رفاقت با هم است و آنجايي كه مسابقه داشتند هنوز هم رقيب هم هستند. اصلا اينطور نيست كسي فكر كند آقاي ناطق اصلاح طلب شده است يا آقاي روحاني اصلاح طلب شده است هست. يا مرحوم آقاي هاشمي اصلاح طلب شده.
اصلا چنين چيزي نيست. بعضي مي گويند دعوت كنيم آقاي ناطق به عالم سياست، بازگردد. من بارها و بارها در رسانه هاي عمومي گفتم از آقاي ناطق خواهش مي كنيم برگردد به عالم سياست. بعضي مي گويند اگر بيايد، فكر نمي كنيد به نفع اصلاح طلبان باشد؟ من مي گويم نه. خاستگاه آقاي ناطق و فلزش، اصولگرايي هست. ممكن است از بعضي رفتارهاي ما و امثال ما دلخور باشد، ولی آقاي ناطق، اصلاح طلب نيست به معناي عرفي آن. بعضي فكر مي كنند نه، به عنوان نمونه آقاي ناطق، آقاي روحاني، آقاي لاريجاني و آقاي هاشمي، مواضع ارزش با آقاي خاتمي يكي شده است است.
در محافل خصوصي تر هم تلاش كرديد كه آقاي ناطق برگردند؟
بله، خيلي. من بارها هم در جلسات خصوصي و هم در پيام رسانه اي، بارها و بارها از ايشان خواسته ام. همين الان هم مي گويم كه خواهش مي كنم آقاي ناطق نوري به ميدان سياست برگردند. البته ايشان حرفي مي زند كه من احساس تكليف نمي كنم. ما هم تلاش مي كنيم كه ايشان را به احساس تكليف برسانيم.
احساس تكليف يعني اينكه بخواهيد ايشان را كانديد كنيد؟ يا اينكه بيايند و زعامت جريان اصولگرايي را در دست بگيرند؟
نه نه، اتفاقا ايشان زمينه كانديداتوري اش در خيلي از جاها فراهم بوده هست. همان سال ٨٤، سال ٩٢. سال ٩٢، خيلي از انگشت هايي كه بعدا رفت سمت آقاي روحاني، قبلش به سمت آقاي ناطق بود. نه، آقاي ناطق اصلا اين توقع را ندارد كه به عنوان نمونه مي آيم به اين شرط كه رييس جمهور شوم. ايشان مي گويد من الان احساس تكليف نمي كنم كه در ميدان سياست فعال باشم. ما تلاش مي كنيم كه ايشان را به اين احساس برسانيم.
خوب فكر مي كنيد روند مثبت باشد و موفق شده است ايد ايشان را به احساس تكليف برسانيد؟
بله. خوشبختانه نزديك شديم و ان شاءالله خبرهاي خوبي مي شنويد.
در مورد ديدار آقاي روحاني با ٧ نفر از اعضاي جامعه روحانيت و وعده اي كه به نقل از اعضاي جامعه روحانيت، ايشان دادند و اينكه در جلسات آنها شركت كنند، چه ارزيابي داريد؟
از نظر مواضع اعتقادي، افرادي در اين سطح كساني نيستند كه تغيير موضع يا تغيير حركت داده باشند. بله، ممكن بود آقاي روحاني زماني به ساختار يا مواضع جامعه روحانيت، انتقاد داشته باشد. ولی معنايش اين نيست كه عضو مجمع روحانيون شود. نزديك شدن اينها به معناي تجديد موضع نيست.
به هر حال ايشان مدت هاست اصلا در جلسات جامعه روحانيت شركت نمي كرد…
عرض كردم كه من اين فاصله ها را به معناي فاصله موضعي نمي دانم. يك زماني جناب آقاي روحاني به بعضي رفتارهاي جامعه روحانيت اعتراض داشت. درست هست. اين رفتارها با اعتراضات كم يا زياد مي شود. ولی اصلا معنايش اين نيست كه ايشان تا به حال به سمت راست مي رفته و الان مي خواهد به سمت چپ برود. الان مي توانند با هم كار كنند. هيچ مشكلي نيست.
در ايام انتخابات با اينكه از شما دعوت شده است بود ولی اعلام كرديد بنا بر ميل شخصي خودتان نمي خواهيد وارد جمنا شويد. ولی الان چند وقتي است كه عضو شوراي مشورتي آنها شده است ايد. شرايط چه تغييري كرده كه ترجيح مي دهيد عضو شوراي مشورتي باشيد؟ قصدتان احتمالا انتقال مديريت جمنا از سمت نواصولگرايان تندرو به سمت اصولگرايان سنتي و ميانه رو است؟
من همان وقت هم در جلسات مشورتي آنها دعوت مي شدم. در جلسات مشورتي آنها هم مي رفتم. ولی اصلا قرارم اين نبود كه بروم و تابلو شوم و چراغ خاموش بودم. چون يكي از بحث هاي ما اين بود كه در ساختارهاي تازه تاسيس اصولگرايي بايد سعي كنيم كه نسل هاي بعدي بيايند. اگر قرار باشد دوباره همان قديمي ها دور هم جمع شوند، اتفاق جديدي نمي افتد. نظر ما بيشتر اين بود. البته نكته ديگري هم داشتم و الان هم دارم. يعني اگر جمنا هم بخواهد كارش را ادامه دهد، حتما در ساختارهايش بايد تجديد نظرهاي اساسي كند. به عنوان نمونه در جامعه اينطور رقبا جا انداخته بودند كه جمنا ساخته و پرداخته بسيج است.
آدم هايش را نگاه مي كرديد، ممكن بود ٥ درصد از بازنشسته هاي بسيج و سپاه در جلسات باشند ولي تصور فضاي عمومي اين بود. من اعتقاد هستم كه بايد اين تصور را از بين برد و ابهام ها را برطرف كرد. يعني اصولا اگر قرار باشد به عنوان نمونه بسيج يا بازنشسته هاي سپاه يك حزب راه اندازي كنند، اين اصلا نه معقول است نه كارآمد. به علاوه جمنا خودش هم توقع يا ادعاي حزب بودن نداشت. جمنا اعتقاد بود مي خواهم همه جريان هاي اصولگرايي را جمع كند. به همين دليل روي سرمايه هاي سياسي و سرمايه هاي حزبي اصولگرايي هم كمتر مانور داد. بيشتر روي سرمايه هاي اجتماعي يا سرمايه هاي فرهنگي مانور مي دادند.
اين هم يكي از نقدهايي بود كه ما به جمنا داشتيم و الان هم داريم كه تشكل هاي سياسي، نقش كمرنگي در جمنا داشتند. بنابراين اگر جمنا مي خواهد كارش را ادامه دهد، حتما بايد مقداري اصلاح ساختار كند. مقداري اصلاح گفتمان كند. مقداري ذهنيت جامعه هم بايد اصلاح شود. به عنوان نمونه در مورد جناب آقاي ذوالقدر، ما كاملا مي دانيم و قسم حضرت عباس هم نمي خواهد، ايشان ١٠ سال قبل از سپاه بيرون آمده هست. ولی بالاخره فعالان سياسي ايشان را يك نظامي مي دانند. در حالي كه ايشان ١٠ سال قبل از سپاه بيرون آمده و بازنشست شده است و الان در قوه قضاييه هست. بنابراين اگر قرار باشد اين ذهنيت راجع به جمنا از بين برود، آقاي ذوالقدر نمي تواند رييس جمنا باشد. نه اينكه آقاي ذوالقدر مشكلي داشته باشد؛ اتفاقا ايشان نيروي فعال، خوش فكر و تشكيلاتي هست. ولی اين ذهنيت بايد از جامعه پاك شود.
با توجه به تاسيس حزب رهروان، آقاي لاريجاني احتمالا در انتخابات ١٤٠٠ كانديد مي شوند ؟
از خودشان بپرسيد.
شما هم مشاور و هم از صورت هاي خيلي نزديك به ايشان هستيد…
بالاخره عده اي در مظان كانديداتوري هستند. حتما آقاي لاريجاني هم يكي از آنهاهست. ولي واقعا سریع است كه معلوم شود كه چه كسي مي خواهد كانديدا شود.
اصلا اصولگرايان چنين صورت اي در قد و قامت كانديداتوري رياست جمهوري دارند كه راي هم داشته باشند؟
شما اصلا منتظر صورت كاريزما نباشيد. اگر جريان بتواند خودش را مديريت كند، آن موقع كانديدا راي مي آورد. اصلاح طلبان هم نبايد دنبال صورت كاريزما باشند.
آقاي هاشمي، خدا درجات ايشان را متعالي كند، اين آخرهای نمي دانم چه شده است بود كه اختلافي با آقاي روحاني پيدا كرده بود، علتش را نمي دانم. يك دفعه آقاي هاشمي حرفي گفتند كه قرار نبود در رسانه ها درز كند، ولی درز كرد. ايشان گفته بود به اين تعبير كه ما اگر از آقاي روحاني حمايت نمي كرديم، آقاي روحاني ٤ درصد بيشتر راي نمي آورد. نمي دانم چه شد و اصلا دليل اين حرف ايشان را هم متوجه نشدم. جايي بحث شده است بود يا چيز ديگر، خلاصه لو رفته بود و اين خبر به بيرون درز كرده بود. خوب اين حرف به خوبي نشان مي دهد كه آقاي روحاني قبل از انتخابات رياست جمهوري مگر يك صورت كاريزما بود؟ نبود.
احمدي نژاد مگر يك صورت كاريزما بود؟ آقاي خاتمي كه مي خواست انتخابات ٧٦ كانديد شود، اسفند ٧٥ عده اي سراغش رفته بودند كه آقا شما رييس جمهور شو و ايشان گفته بود من چه ربطي به رياست جمهوري دارم!! ولی آقاي خاتمي آن موقع گزینش شد. موقعي كه گزینش شد من عضو هيات رييسه مجلس بودم. البته رييس ستاد آقاي ناطق بودم. بعد كه ايشان گزینش شد، خدمت ايشان رفتيم براي تبريك. ايشان هنوز كابينه خود را معرفي نكرده بود. به ايشان گفتم آدم هايي كه مي خواهيد براي وزارت گزینش كنيد، يا مشي اقتصادي كه مي خواهيد با دولت جلو ببريد، چيست؟ آقاي خاتمي هم آدم خوش مشربي است.
زد زير خنده و گفت، مگر اصلا من فكر مي كردم كه رييس جمهور شوم كه آدم ها را چيده باشم. من اصلا نمي دانم بايد از چه كسي استفاده كنم. بايد مشورت كنيم ببينيم چه كار مي توانيم كنيم. قصدم اين است كه بگويم مخصوصا اين سه دوره اخير، يعني آقايان خاتمي، احمدي نژاد و روحاني، اينها تا ٤ ماه قبل از انتخابات، هيچ كس باورش نمي شد رييس جمهور شوند. خودشان هم باورشان نمي شد. بنابراين اصلا دنبال صورت كاريزما نگرديد. يك دفعه ممكن است صورت جديدي وسط بيايد و رييس جمهور شود.
نظرتان را راجع به ماجراي سپنتا نيكنام و تعليق موقت عضويت ايشان در شوراي شهر يزد چيست؟
من بحث حقوقي آن را نمي دانم. فكر مي كنم پيشنهاد آقاي لاريجاني پيشنهاد خوبي هست. پيشنهاد كردند كه عنوان به شوراي حل اختلاف برود آنجا نظريه بدهند و عنوان را تمام كنند.
شما سابقه زيادي در مجلس داريد، چنين نگاهي از شوراي نگهبان پذيرفته شده است است؟
حالا اصلا اينكه مورد نیاز بود اين كار را كنند يا مورد نیاز نبود بحث ديگري هست. الان اتفاقي افتاده، بين نهادهاي حكومتي اختلاف افتاده هست. هر كدام هم مدعي هستند كه ما مرجع حقوقي تصميم گيري هستيم. كسي بايد قضاوت كند. دعوا كه نمي شود كرد.
نگران نيستيد كه عنوان به نحوي تمام شود كه بدعتي مغاير با قانون اساسي چه از منظر اختيارات شوراي نگهبان و چه از منظر رعايت حقوق اقليت ها باب شود؟
من فكر مي كنم شوراي حل اختلاف اگر ورود پيدا كند، به شكل خوبي تمامش مي كند.
اخبار سیاسی – اعتماد
واژه های کلیدی: سياسي | انتخابات | اصلاح طلب | اصلاح طلبان | ستاد انتخابات | انتخابات مجلس دهم | اخبار سیاسی و اجتماعی
دانلود فایل ها
توجه: ممکن است تمام لینک های دانلود به دستور مقام قضایی حذف شده باشد...
